Karin Harmsen (1969) is beleidsmedewerker energietransitie mobiliteit bij de provincie Zuid-Holland. Ze probeert zowel privé als in haar werk de wereld te verbeteren. ,,Ik verkeer in de gelukkige omstandigheid dat ik mijn geld verdien met iets dat voor de maatschappij relevant is: duurzaam openbaar vervoer.”
Een reorganisatie bij haar werkgever jaren geleden wekte de interesse van Karin voor medezeggenschap. ,,Ik moest ergens heen met mijn onvrede.”
Wat was er aan de hand?
,,Ik maakte me zorgen over de behandeling van collega’s die herplaatst zouden worden. Ik vond de reorganisatie rommelig verlopen. Ik kon het niet aanzien en heb toen een petitie opgesteld. Ik wilde meer doen voor mijn collega’s dan zeggen ‘goh, wat vervelend voor je’ en weer verder gaan met mijn eigen werk. Die petitie was een soort wanhoopspoging. Er werden ontzettend veel handtekeningen gezet. Die overplaatsingen zijn uiteindelijk wel doorgegaan, ik kon niet meer doen dan mijn collega’s laten voelen dat er met ze werd meegeleefd. Maar de kiem voor het medezeggenschapswerk was gelegd”
Schuilt er een activist in jou?
,,Nee, ik ben niet activistisch, maar wel heel betrokken. Ik probeer altijd de wereld beter te maken en te beginnen bij mezelf. Ik sta dus niet op het Malieveld met een fluitje, maar probeer wel mijn geld op de juiste wijze te besteden. Fair trade voedsel, kleding uit de Wereldwinkel – waar ik dan wel het allernetste jurkje koop. Ik heb geen auto en probeer beetje bij beetje mijn huis te verduurzamen. Van mijn werk heb ik een doorsnee mobiele telefoon, maar privé bel ik met een Fairphone, gemaakt van materialen die niet uit bloedmijnen komen. Niet het hipste model telefoon, wel modulair exemplaar met vervangbare onderdelen. Maar activistisch? Nee, ik wil de rest van de wereld niet mijn normen opleggen. De wereld veranderen door te beginnen bij jezelf, dat is mijn manier om de wereld te verbeteren.”
Houd je je als ambtenaar ook bezig met een betere wereld?
,,Ik houd me bezig met duurzaam openbaar vervoer, dus ja, ik verkeer in de gelukkige omstandigheid dat ik mijn geld verdien met iets dat voor de maatschappij relevant is. De provincie is wat dat betreft een fijne werkgever. Deze overheidslaag is een mooi platform voor maatschappelijke innovatie. Ik houd me momenteel bezig met openbaar vervoer op waterstof. Op de Zuid-Hollandse eilanden worden hopelijk op termijn twintig waterstofbussen ingezet. Elektrisch vervoer is namelijk nog niet geschikt voor grotere afstanden, waterstof wel. Als die bussen een succes zijn, wordt waterstof misschien ook wel toegepast in het vrachtvervoer en andere vormen van vervoer.”
Je bent lid van de Ondernemingsraad. Waarom?
,,Na die petitie heb ik mij kandidaat gesteld voor de OR en ben ik door mijn collega’s beloond met heel veel stemmen. Het OR-werk is erg leuk: als er iets niet goed gaat, heb ik een podium waar ik dat kan aankaarten.”
Het pensioenstelsel heeft ook jouw warme belangstelling.
,,Ja, zeven jaar geleden ben ik lid geworden van AvV, omdat het bij die vakbond niet alleen gaat om het belang van één generatie, namelijk de ouderen die tegen hun pensioen aan zitten en vaak een vaste baan hebben. AvV kijkt naar het belang van iedereen, ook van flexibele krachten. Want flexwerken is de trend en daar moeten vakbonden zich ook tegenaan bemoeien. Zelf ben ik erg blij met een vast contract, omdat ik gedij bij die zekerheid. Ik hoef me niet voortdurend te bewijzen om weer een volgend contract binnen te halen. Daardoor kan ik me volledig concentreren op de inhoud van mijn werk. Ik gun dat iedereen die dat ook zo voelt ook deze zekerheid en vind dat ondernemingsraden en vakbonden oog moeten hebben voor flexibele krachten. AVV kent dat dilemma en legt dat goed op tafel. Ja, ik zit daar wel goed.”
