Sjan Moors (1964) is verpleegkundige in een orthopedisch behandelcentrum. Dat werkgevers en werknemers bij zaken als reorganisaties en onderhandelingen goed luisteren naar elkaar vindt ze belangrijk. ,,Als ik met een vraag zit, voelen ze bij AVV goed aan wat ik bedoel.”
Sjan heeft de baan van haar leven, vindt ze, en dat al vijfendertig jaar lang. Ze werkt als verpleegkundige in een zelfstandig behandelcentrum voor orthopedie in het Noord-Brabantse Mill en is niet van plan om ooit iets anders te gaan doen.
Waarom blijf je dit leuk vinden?
,,Omdat je elke dag weer zoveel verschillende patiënten en hun eigenaardigheden ontmoet. De patiënten komen echt van heinde en verre naar onze kliniek, allemaal met hun eigen verhaal. Communiceren vind ik de leukste kant van mijn vak. Natuurlijk hoor je behalve leuke ook trieste verhalen, daar leer ik veel van.”
Hoe zit het met de veelbesproken werkdruk en de slechte betaling?
,,Inderdaad: een minder leuk aspect van mijn baan is dat de werkdruk vaak hoog is. We zien de laatste jaren meer patiënten en het aantal werknemers stijgt niet echt. Op sommige momenten is het echt te veel. Over mijn salaris hoor je mij niet klagen, al kan ik me voorstellen dat het salaris voor jongeren, die een huis willen kopen en aan een gezin willen beginnen, lastiger is.”
,Ik vind het ontzettend jammer dat de beloning in de gezondheidszorg zoveel lager ligt dan in het bedrijfsleven, terwijl goede zorg zó belangrijk is voor de maatschappij. Toch is de verpleegkunde het enige wat ik wil, ik geniet nog elke dag met volle teugen van mijn werk.”
Vertel maar dan. Hoeveel uur werk je per week?|
,,Ik werk 24 uur, omdat ik naast mijn werk tijd wil overhouden voor mijn gezin en mijn hobbies. Ik lees, sport en wandel graag. Daarnaast ben ik actief in de buurtvereniging en heb ik jaren mantelzorg verleend aan mijn moeder.”
Hoe belandde je bij AVV?
,,Ik ben lid geworden toen de zelfstandige klinieken in Nederland een eigen cao wilden. Ik zat in die tijd in de ondernemingsraad en in de medezeggenschapsraad en kwam zo in contact met AVV. Ik ben al mijn hele werkzame leven lid van een vakbond geweest. Ik denk dat werknemers niet altijd goed ingaan tegen de plannen van werkgevers en omdat zaken als een reorganisatie, een fusie of een nieuwe cao veel vragen oproepen.”
,,Op zo’n moment kun je even overleggen met je vakbond: even vragen wat dat allemaal voor jou betekent. In mijn vorige baan belde ik regelmatig met de vakbond. Als ik met vragen rondloop, wil ik niet alleen maar googlen, maar ook graag even met iemand praten.”
En? Tevreden over het contact?
,,Ja, AVV voelt voor mij ‘dichtbij’. De lijnen zijn kort, de sfeer laagdrempelig en ze voelen goed aan wat je bedoelt. Het zijn gewone mensen aan wie je de domste vragen mag stellen en je krijgt altijd antwoord. Bovendien willen ze graag weten wat er bij jou op de werkvloer speelt. De sfeer bij AVV is niet zo zakelijk, je kunt er gewoon alles op tafel leggen. Ik hoop dat dat zo blijft.”
