Pensioen. Tot een paar jaar terug een dodelijk saai onderwerp, goed voor anderhalf kolommetje op de achterpagina van het Financiële Dagblad. Nu staat het onderwerp in het brandpunt van de belangstelling. Wetsvoorstellen die door de Eerste Kamer worden teruggestuurd. Een Pensioenakkoord van de sociale partners dat door meerdere hoogleraren als 'balletje-balletje' en 'generatiediefstal' wordt gekarakteriseerd. Want het gaat om gigantische belangen: meer dan € 1.000 mrd heeft Nederland in de pensioenpotten staan. Hetgeen veel is, maar bij lange na niet genoeg om de riante beloftes waar te maken. Ergo een generatieconflict. Niet omdat wij daarop uit zijn -allerminst!- maar omdat ons pensioenstelsel nu eenmaal zo in elkaar zit. AVV pleit daarom al jaren -als een van de eersten!- voor een grondige herziening van ons stelsel:
- behoud van de AOW als omslaggedekte basisvoorziening
- introductie van een kapitaalgedekt pensioenstelsel waarbij werkenden verplicht worden een deel van hun inkomen opzij te zetten voor later
- in dit stelsel hebben deelnemers een eigendomsrecht op hun gespaarde kapitaal
- de afgedragen premie wordt gebruikt voor de eigen pensioenopbouw (dus afschaffing van de doorsneesystematiek)
- het gespaarde kapitaal kan gebruikt worden voor een beperkt aantal andere zaken, zoals schuldsanering of een hypotheek
- deelnemers moeten dit geld in principe laten beheren door een pensioenuitvoeringsorganisatie (goed beleggen en goed risico management voeren is een professie)
- deelnemers kunnen kiezen bij welke instelling ze hun geld onderbrengen (waarbij deelnemers dus kunnen kiezen voor meer of minder risico, al dan niet verantwoord beleggen)
Een dergelijk stelsel is op zich niet moeilijk. Wel moeilijk wordt de overgangsproblematiek: er is immers alleen maar pijn te verdelen in de meeste bedrijfstakpensioenfondsen. AVV wil zo snel mogelijk aanschuiven aan de onderhandelingstafels waar de pijn verdeeld wordt, zodat ook de 'jongeren' (herinner: onder de 50) ook vertegenwoordigd worden bij die verdeling.
